Weblog over de mensen achter alle cijfers en beleidsstukken rondom veiligheid, zoals beschreven in Bosatlas Veiligheid.
Veiligheid. Dat is wat ons dagelijks bezighoudt. Onze primaire levensbehoefte en vastgelegd in een grondrecht. Veiligheid raakt ons diepste wezen van wie we zijn en hoe we ons gedragen. In een veilige omgeving anders dan in een onveilige. In veiligheid vertrouwen we tegenwoordig al snel op anderen. Intussen is veiligheid daarmee verworden tot een complexe materie en boeiende industrie tot aan onze eigen dagelijkse werkzaamheden toe. We verdienen er ons inkomen mee.
Onlangs is deze complexiteit in kaart gebracht met de Bosatlas Veiligheid. Boeiend om te lezen en de veiligheid in een breder perspectief te plaatsen. Cijfermateriaal in een Bosatlas is echter kil en zakelijk, nuchter, de mens achter de veiligheid stop je dan ook niet zomaar in een graphic, pictogram of een tabel. Het zijn juist wel de mensen achter alle cijfers, beleidsstukken, wetgeving, processen en structuren die onze veiligheid bepalen en ook juist de mensen die aan de andere kant die veiligheid vragen. Mensen die met elkaar een brug van vertrouwen zoeken zodat we veilig over straat kunnen gaan, onze woningen verlaten of naar een evenement kunnen zonder dat we steeds alert de omgeving moeten afspeuren en veilige locaties zoeken. Zo vertrouwen we ook op onze dijken, zoals in de Bosatlas onder Waterveiligheid opgenomen. Of op veilig vervoer en leefomgeving.
Het zijn de mensen met elkaar die het veiligheidsdomein inkleuren en hierover afspraken maken om onveilige situaties te voorkomen. Deze afspraken zijn cruciaal en moeten voor diegene die ze uitvoeren en handhaven ook duidelijk zijn. Daarbij moet ook helder zijn wie eindverantwoordelijk is voor de gemaakte afspraken. De chain of command telt bij veiligheid als het erop aan komt. Dat is niet anders dan bij kwaliteit. De eindverantwoordelijke staat voor kwaliteit en veiligheid en is hierop aanspreekbaar. Bijzonder is het dan toch in onze beveiligingswereld dat juist hier de eindverantwoordelijke vaak buiten beeld is en weinig kennis heeft van de veiligheidsaspecten en deze overlaat aan professionals en ondergeschikten. Vaak is deze te vinden op de afdeling inkoop. Of bij de afdeling vergunningen van de gemeente. Afdelingen binnen een organisatie die slechts een beperkte scope en functie hebben.
We moeten ons hardop de vraag durven stellen of dat voldoende vertrouwen biedt voor de risico’s die heden ten dage steeds groter lijken te worden. Is het niet zo dat de CEO en de burgemeester meer naar voren moeten treden als er discussie gevoerd en beleid uitgezet wordt rondom veiligheid? Als eindverantwoordelijke moeten deze toch uit eerste hand kunnen beoordelen welke afspraken noodzakelijk zijn en welke overbodig of niet passend binnen de doelstellingen van de organisatie. Helaas is dit geen dagelijkse praktijk, is veiligheid op dit niveau gedelegeerd naar anderen. Er heerst een groot vertrouwen. Dat is goed wanneer dit gebaseerd is op kennis hoe beveiliging werkt en welke waarborgen er zijn om kwaliteit van beveiligen te garanderen.
Voor de gemiddelde CEO en burgemeester zou een gesprek en actieve bemoeienis met het ingehuurde beveiligingsbedrijf een verstandige opmaat zijn om meer begrip te hebben van de risico’s, de keuzen en afwegingen, die nodig zijn om tot een goed veiligheidsplan met elkaar te komen. Geen gedelegeerde, economisch gedreven, ambtelijke check van processen maar juist een afweging van de noodzakelijke borging van het gestelde vertrouwen van mensen in elkaar om veiligheid voor elkaar te blijven garanderen.
Een mooie uitdaging voor 2018 om veiligheid, niet alleen vanwege de mogelijke impact en risico’s, maar juist vanwege het gestelde vertrouwen in elkaar, op de agenda van de hoogst verantwoordelijke chain of command te krijgen.
Leon Vincken
Directeur VBe NL
